Kubbede Baki Kalan Şiiri - Mehmet Yaş

İnsanoğlu kulak ver vicdanının sesine,
Bir yol tutmuş gidersin fıtratının aksine..
Yaşamak bu değil ki, insanlık bu olamaz!
Adeta hayvanlarla yarış edercesine.

Gafil olma her geçen, gün döner aleyhine,
Suçlu sensin her suçu yükleme talihine..
Allahtan kendin iste aracıya gerek yok;
O kadar çok güvenme din deccalı şeyh’ine!

Yalnız O yüce makam hesap vereceğimiz,
Aynı çul, aynı çukur giyip gireceğimiz..
Doğmak, ölmek eşitse ötesine gülüp, geç;
Aynı ihtiraslardır göğüs gereceğimiz.

Ne makamını düşün, ne de külçelerini,
Düşüneceksen düşün, senden öncelerini..
Nice hanlar yıkılmış, nice hakanlar susmuş;
Azrail vuruverir bir gün pençelerini.

Görmez misin? Bu dünya, bu insanlar hep yalan;
Bir yol ki, günden güne daralan ve kısalan..
Gelenler hep gidiyor, gidenlerden dönen yok!
Yalnız bir hoş seda var kubbede baki kalan!

14.05.1975 / Konya