Küba Şiiri - İsmail Aksoy

Öldürüp duruyorlar Küba’da!

Yeni satın alınmış bir tabutla
kurtuldular şimdi Jesús Menéndez’den.
Çıkmıştı ortaya halkın kralı gibi,
araştırdı derin kökleri,
durdurdu yanından geçenleri,
vurdu uyuyanların göğüslerine,
ayağa kaldırdı çağımızı,
toparladı çatlamış ruhları
ve kaldırdı şekerden
o kanlı kamışları ışığa doğru,
taşı çürüten tere,
sordu yoksul
mutfaklarında: kimsin sen? yiyecek neyin var?
burada dokundu bir kola, orada bir yaraya,
ve topladı bütün bu sessizlikleri
tek bir sese, Küba’nın
kısık, soluyan sesine.

Bir önemsiz kaptan tarafından öldürüldü,
küçük bir general: bir trende
dedi ki ona: benimle gel, ve arkadan
ateş etti bu küçük general
kesilsin diye kısık sesi
şeker kamışı tarlalarının.

Pablo Neruda
Çeviren: İsmail Aksoy
'Evrensel Şarkı'dan