Kuasar Şiiri - Kemal Yavuz

Caassiopeia’dan on bin yıl önce çıkmıştım
On bin yaşındaydım
Sense
Yıldızların en parlağı,
Kuasar’dın,
Yüz milyar yıldızın
yüz katı ışık yayarak gelmiştin
buluşmağa…

İkiyüz milyar yıldızıyla Samanyolu doğmuştu odama
Samanyolu
iki yüz milyar galaksinin
yalnızca biriydi…
iki yüz milyar yıldızın
Adlarıyla saymıştım her birini sana
Her bir yıldızın etrafında dönen uydularını da
Her birine ait duyarlı/duyarsız anılarımı anlatarak;
dinlemiştin tüm yıldızları merakla
sadece Güneş’e için ısınarak…
Güneş,
Bana da en yakın yıldızıydı Samanyolu’nun,
Hemen şurada
Sekiz ışık dakikası uzaklıkta…

İki yüz milyar galaksinin her birinden
İki yüz milyar yıldız doğdu geceme
Yıldızlar
Yüzlerce,
hatta binlerce yıl evvelki halleriyle gelmişler
sırf beni seyredeceklermiş
hiç kimsenin olmadığı bu yerde
bir beni…
sen?
Gelebilir misin onlar gibi,
Gitmeden önceki halinle?
Tüm ışıklarımı söndürdün,
Sigaranı söndürür gibi,
Aydınlığın mı kaldı dünyamda?