Ku*lu ve Avareleri 2 (hiciv)

Kalemi elime aldım şimdi onlar düşünmeli,
Ve söylediğim her lafta gözümde biraz daha küçülmeli.
Ne demişti onlar Gaius için, o kaba ve kasvetli,
Fakat benim kalemim sadece ahmaklara karşı nahvetli.

O ne çirkin bir surattır ki dışkıyla yıkasan temizlenir,
Durulasan, derinden çekip koklasan filizlenir.
Bahçıvanın biri bahçesini düzenlese gübre ile,
Senin ağzına da tıkar bir nebze gülme diye.

Güneş bilse aydınlattığını senin çevreni,
Görmesine gerek yok duysa bile o çehreni,
Işıklarını çekerdi dünyadan herkes muhtaç kalırdı,
Ve böylelikle insanlar seni göremeyip kokundan tanırdı.

Çok mu üşüdün ahmak, gölgemde kalmışsın,
Ve sakın yükselmeyin bir üflememe bakarsın.
Kusura bakma bu şiirde pek aklına söz söyleyemedim,
Çünkü bil ki kimse yağmurlu havada güneşlenemedi.