Kronos'un Sopası Şiiri - Gülşen Destanoğlu

galiba atalarımdan mirastı
sırtımdan inmeyen sopası

zaman zaman bir sırp eşkiyasıydı
boşnak kızına musallat
dogmalarından doğru
doğmamış çocuklarımı
karnımda bıçaklayan...

ihtilaldi baz’an
düşlerimi darağaçlarında sallandıran
tanklarıyla tüfekleriyle
yollarımı tıkayan...

karanlık gecelerde
sorgu işkencelerimde
namlusu hep üzerimde
bir gardiyandı kimi zaman...

yalvar yakar ateşkeslerimi
tek taraflı bozan
bir düşmandı her zaman

...

o / eli sopalı nemrut adam
gördüm inan
korkuyor senden

bir köşede pusup
tehdit etse de uzaktan
dokunamıyor ya yanında

sırf bundan

dışarda yine yapışsa da yakama
biraz soluklanıyorum ya o anlarda

bu işte

gerisi yalan