Kronos Şiiri - Sümru Yılmaz

Göz kırparken ay, narin yıldıza,altın saçlarıyla
Kelebek kanatlı zeytin dallarının arasından.
Yıldız, kapanmakta olan gözkapaklarıyla
Bir gülümseme ile kucaklar mehtabı
dudaklarından.
Kıskanırmış gibi koşmakta, sırtındaki sevda
arabasıyla
Sahildeki ölgün sokak lambalarının deli
divane ışıklarından.

İki yorgun ama sevdalı yürek, gözler birbirine
kenetlenmiş,
Sevgiden yoksun, geçmiş senelerin kara
üzgüsü içinde.
Bir bahar akşamı, nasılsa, aykırı yolları
kesismiş.
Dinlemekteler, kelebek kanatlarının
serenadlarını
Kendilerine benzer, ihtiyar ve yorgun sahilde.

Bir şarkı ki, kanatlanan bedenlerde hüzzam
makamında besteleniyor,
Bir danstır ki, yıldızlar tutunmuş o valsin
eteklerine.
Sarmaşık bedenler, gecenin koynunda,
doruklarda geziniyor,
İki yürek, mehtap ve yıldızlar yakamozların
sırtında el ele.

Sayfa sayfa, bir kitap okunmakta birlikte,
Her bir sözcükte geçmişin keşkeleri geleceğin
özlemleri var.
Gittikçe uzaklaşırken, deniz kızının hayali
Kronos'un gözlerinde,
Derinlerdeki hasreti taşımakta, acı çığlıklarla
kanat çırpan Albatroslar.