Kronik Hıyanet Şiiri - Boğaç Yüzgül

Yaraları sarılmamış denizler var karşımda
Karaları dövüor çırpınan dalgalarıyla
Kerterizler alınmış geçmişin soluk yüzüne dair
Yolunu bulamayan uçurtmalarla
Bitkin kuyrukları bakıyor en yetkin bulut kümelerine
En etkin duygular çaresiz
Kimliksiz boranlar bekleniyor
Çıkagelecek vakitsizce besbelli
Türlü tutarsızlıklara dalıyor gün
Göz alıyor eski yeni bütün kamaşanlar
Sırtından vurulmuş bir bedbahdlık sargısı
Yargısı hükümsüz kalmış
Donakalmış geleceğin sarkıtları
Kuyusu kazılmış tüm gizemlerin üstü örtüldü örtülecek
Tüllenecek buzlu cam arkaları
Küllenecek yakarışların arzulu hikmetleri
Yol yorgunu uzaklaşılmışlıklar
Zoraki hıçkırıklara boğuluyor gülümsemeler
Özümsenmiş küçümsemeler haline bürünmüş hepsi
Meçhule görünmüş bir hayalet
Yağmur isyanlarında gözyaşları
Akmadan kuruyor ıslanmışlıklarıyla
Herkese yaslanmışlıklarıyla övünüyor yüreksizlikler
Nerelerdeliğin heryerdeki malum arayışları
Kayışları kopmuş rutinlikler
Bütünlükler halinde sapmış bilinmezliğin girdabına
Adabına uygun bir edepsizilk
Dipsizik çukurlarına gömülü çapsızlıklar filizelnmiş yeniden
Suçsuzluğu cezalandırılmış boşvermişliğin izleri bunlar
Arsız sızlanmalar boşluğuna yerleştirilmiş
Birleştirilmiş ayrımcılığın hıyanet tohumları
ve sonsuza dek
ve ilanihayet
ve ililebet
bitmeyecek bir ihanet belli…