Krizantemler fısıl fısıl içimde.
Ben, koyu kahve gözlü kadın,
“Sana âşık oldum.”
Gurur duyuyorum kendimle.
Şimdilerde düş kaçkını,
Sana geliyorum her gece…
Nöbetimde kelebekler,
Peşimde krizantemler…
Bir cümbüş, geliyoruz evine.
Uyuyorsun.
Bir çocuk gülümsüyor yüzünde.
Düzeltiyorum özenle, yastığa dağılan saçlarını,
Bahar yağmuruyla yıkanan
Kırları kokluyorum teninden.
Ah! Ütopya benimkisi…
Acıyorum kelebeklere,
Krizantemlere acıyorum.
Gözlerine dahi dokunamadım yüzlerce sene!
Sevdiğim, aç gözlerini!
Bir rüyada olsa bu,
İğde, ıhlamur, hanımeli mevsimleridir yaşadığım.
Gel diyorum sana.
Bu sefer krizantem diliyle…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta