Kriz Ortamı Şiiri - Kerim Yavuz

Kriz ortamında dolaştım şehri
Seslerin sessizliğinde.
Gerçeklerin üzerinde yürüdüm yalın ayak,
Olayların belirsizliğinde.

Bir çocuk ağlıyordu kuytuların bulanıklığında,
Göz yaşlarında ekmeğin çığlıkları.
Kim bilir hangi yarında saklanıyordu,
Yıkılmış bir delikanlının kaybolan umutları.

Dağınık saçlarıyla bir başkası takılıyor gözüme
Bir köpekten şefkat bekleyen.
Ve bir firariyi süzüyorum tepeden tırnağa,
Gazete kağıtlarının altında sıcaklığını gizleyen.
Varoşların balçığını taşıdım şehrin göbeğine.
Sokaklar temizdi düşünceler kir pas içinde.

Fabrikalar gördüm asma kilitli,
Çarklar dönmüyordu uzun zamandan beri.
Pankartlar asılmıştı bir boydan bir boya,
İsyanlardaydı alın teri.

Bütün eller havadaydı ve sıkılıydı yumruklar.
Hakkımızı istiyoruz nidalarıyla yankılanıyordu
Ekmeğe uzanan bütün yollar.

Düşünceleriyle sohbet eden insanlar gördüm
banklarda.
Ve dudaklardan dökülen öfkeler dolaşıyordu
İnsan seline dönmüş sokaklarda.

Bir toz gibi dolaşırken on binlerin arasında,
Bakışlarda hissediyordum gerçeği,
Sorunlar dolaşıyordu mutfaktaki
çorba tasın da.

Dolaşırken umutlara gebe sokakları,
Söz verdim kendi kendime
Bende uyutmayacağım yarınları.