Kriz Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Pespembe duyguların
Yumuşacık kıvrımlarından
Su gibi kayarken
Türlü edayla
Üleşip bulutları, güneşi
Yıldızları ve düşleri
Mavimsi süzülüp
Yeşilimsi gülüşüp
Öpüşe, koklaşa
Doyarken aşka
Kitabını yazmış gibi
Pek emin ve bilmiş
Tavırlarla
Nasıl oldu anlayamadan
İrkildim sana benden maada
Bir gülüş, bir bakışla
Faraza hani olur ya...
Sarsıldım çiğ bir kuşkuyla
Düştüm bu dipsiz kuyuya
Yandı yüzüm, albastı
Sıçradı içime
Kırmızısı kıvılcımın
Bir ateş tohumu kalmış ki
Hala küllerimde
Kımıldayıp parladı
Ben üşüyüp, buz kestikçe
Yangını sardı da sardı...
Hani nesli tükenmişti
Bu vesvese kuşlarının içimde
Alayı havalandı, çarpındı
Çırpındı alevler içinde
Yüreğim hırpalandı
Kıskançlık krizleriyle
Haklısın
Olmadı vallahi bence de
Yakıştıramadım kendime...