Kriz Şiiri - Nizamettin İlhan

Mutluluk hayali sarmıştı bizi,
Ne yazık dediler geliyor kriz.
Yeni doğrultmuşken biz belimizi,
Çelmeler takarak çeliyor kriz.

Teğet geçecekti, ibresi şaştı.
İşçinin memurun bağrına düştü.
Çalışanla patron dostlu kardeşti.
Artık kardeşleri, bölüyor kriz.

Babayla evladın arasın açtı.
Toplumsal barışa nifaklar saçtı.
Cepleri,canları yaktıda kaçtı.
Nöron gibi bakıp gülüyor kriz.

Maddi sıkıntılar yuva yıkıyor.
Fabrika kapandı. işçi çıkıyor.
İşsizler,mağdurlar. candan bıkıyor.
Kardeşi, kardeşe, salıyor kriz.

Kuma sok başını, kriz görmesin,
Uzatma elini, elin vermesin.
Sakındır yüzünü, dilin sürmesin.
Traşlı, traşsız, yalıyor kriz.

İlhanım, umutlar düşüyor suya,
Oysa, gitmek vardı, yıldıza aya,
Döviz uçtu gitti. borsalar yaya,
Millete elense, dalıyor kriz.

01.03.2009
Nizamettin İLHAN