Kritik Şiiri - Mehmet Ekici (taha)

Bana,
Öğrendiklerimi sordun önce
Soluğum kesildi
Öğrendiklerimi bilmen
Beni korkutuyordu
Kendimle yüzleşmek
İstememiştim.

Bana,
Yalnızlıklarımda hep destek oldun
Gurur duydum
Başım dağlar kadar mağrurken
Omzuma yaslanırdın
İçimden nehirler akardı oysa
Sana
Sezdirmemiştim.

Bana,
Öfkemi hatırlatırdın, hıncımı
Kızgınlığımı geçiren
En keskin ilacımdın
Dudağıma hapsetmiştim adını
Yüreğime
Söylememiştim.

Bana,
Bir dargınlık borcun var
Hadi darıl, naz yap
Çekerim seni dar zamanlarda
Leyla’dan ve Mecnun’dan miras kalan o kavli
Bir türlü
Bilememiştim.

Bana,
Öğrettiklerini sana tekrarlıyorum
Geceleri ismini yazınca gökyüzüme
Kalbimden benliğime fırtınalar kopuyor
Dilimin ucundayken tüm itiraflarım
Sana dair o duayı
Diyememiştim.

Bana,
Çizdiğin uçuk mavi gökyüzü
Bir göz kayması kadar ani ve keskin
Uzatsam elimle dokunamam ki
Sana çok yakınken senden uzakta
Hiçbir şey
Görememiştim.

Bana,
Alışık olmadığım bir şeyler söyle
Ne yalan olsun, ne riya
Ne ak et, ne kara çal
Gözlerinle konuştur beni bir kere
İtirazım olmaz ki buna
Diyememiştim.

Aralık 2008, Lefkoşa/KKTC