Kristal Şehir Üçleme Şiiri - Osman Öcal

Her fısıltı bir boran kalay açmaz bakırı,
Göğün rengini kıran gün bile kirli sarı;
Sokağın ruhu viran şu kristal şehirde.

Baş omuzun restinde püsenler diken gibi,
Buz denizi üstünde bel veren yelken gibi;
Zemherinin mestinde şu kristal şehirde.

Türkü sevdaya esir sevda donuk camlara,
Nameler soluk nesir kuş tünemez damlara;
Vurgun güle münhasır şu kristal şehirde.

Bulutlar yağar yere mayalanmış efkârı,
Sanki bir beyaz küre içinde kaynar harı;
Yollar köprüsüz dere şu kristal şehirde.

Ne havası anafor ne yeşertmek devranı,
Yüreğinde kızıl kor gözlerinde sis kanı;
Damla damla donuyor şu kristal şehirde.

Bacalarda boz duman aynı yöne secdesi,
Kanar elinde ferman gündüze eş gecesi;
Aşkı doğuran sultan şu kristal şehirde.

Hüzün elese gözer tek kadehte toplanır,
Uykular yanık gezer düş yaraya katlanır;
Dil dolaşsa kalp sezer şu kristal şehirde.

Osman Öcal