yoksulluğa fakirliğe alıştığım kadar
yokluğunun yoksulluğunda bir garip yolcu gibi
alışamadım ne seni getiren mevsim rüzgarlarına
nede seni sevmeye bu kadar can atan bu bedene
şimdi yokluğun ölüm fırkateyni
pimi cekilmiş bomba
harp meydanında mühimmatsız bir er
yokluğunda sahi her yer harp meydanı gönlüm
bitik viran rengi solmuş bi gök kuşağı
şimdi yokluğun karanlığı
karalınka gülüşlerini getirdi aklıma
bu gecede kokuna sarıldım yorgan battaniye
karanlık duvar diplerinden
mahallemin tek lambasıyla sana kucak dolusu
karanlık düşler diliyorum
Kayıt Tarihi : 31.8.2017 04:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!