Konu:Ayrılık,Ölüm..
Sen giderken
Kesildi soluğum nefesim
Damarlarımdaki kan akışları durdu
Karardı gözlerim
Rüzgara kapılmış bir tüy gibi
Sere serpe yere yıkıldım
Bir anda sona erdi o pembe dünyam
Kesilmişti gidişinle yaşam bağlantım
Nabzım atmıyordu yüzüm bembeyazdı
İki dünya arasında sıkışmış gibiydi bedenim
Sen sevgili,canımdın kanımdın benim..
Sonunda,hayâl meyâl gördüm son defa yüzünü
Melekler geldi,aldı kollarına beni
Kaybetmiştim ümit ışığımı
Aşka bir kurban daha sayende verildi..
Alel acale bir ambulansa koydular beni
Doktor otopsi istedi
Yardılar kestiler lime lime ettiler
Şaşkındılar,bir kırmızı gül vardı yüreğimin yerinde
Biliyorsunki sevgili yüreğimi vermiştim sana
Ortak kanıya vardılar en sonunda
Beyin hücrelerim iflas etmişti
Buna mukabil iç kanama başlamış
Beynim toparlayamamıştı kendini
Senin ayrılığınla..
Öyle çok sevmiştimki seni
Yeminim aşkına ölecek kadardı
Ve sonunda öldürdü sevdan beni
Ama sevgilim,istediğim ölüm
Seninleydi mutlulukla..
Şimdi ararsan sorarsan beni
Eğerki özlersen beni
Gönülden aşkla sevmişsen beni
Kriminalde, bulursun izlerimi..
Tarih:25.03.2010
İsmail Kurt 2Kayıt Tarihi : 25.3.2010 12:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!