Kravat Şiiri - Abdullah Çankal

Bir kravat, kıpkırmızı...
Beyaz gömleğin üzerinde öylece salınırken
Bilseydi kendine atfedilen kıymeti
Şaha kalkardı doru bir at misali

Bakmayın kızılcık şerbeti içtim dediğime
Kan kusuyorum, hasta olmadığım halde
Bitkinim ama sebebi yorgunluk değil
Toprağa girsem artık yıllanmış bir beden misali

Aynada bir çift göz, kankırmızı...
Evet benim bu elemli yüz
Bir ölümün ardından ağlıyorum
Ama şu giden mevta değil...