Kravat sandığım yağlı urganmış,
Boğazımı sıka sıka öldürür.
Aptal kafam buna nasıl aldanmış,
Gözüm açık baka baka öldürür.
Bir gün olsun hesaplarım uymadı,
Hep çalıştım karnım bile doymadı.
Ağladım, sızladım kimse duymadı,
Gözyaşımı döke döke öldürür.
Namertler dolaşır mertlik donunda,
Öğrendikçe isyan ettim sonunda.
Sözünü bilmeyen cahil önünde,
Hep boynumu büke büke öldürür.
Yeter artık tak eyledi canıma,
Evde sözüm geçmez oldu hanıma,
Bulgur aşı her gün gelir önüme,
Yüksel’i dert çeke çeke öldürür.
02.06.2001
Ozan BindebirKayıt Tarihi : 29.10.2008 18:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kravatı bir şey sanarak bordroya mahkûm edilen kamu çalışanlarımızın halini anlatıyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!