Kravat... Şiiri - Mehmet Şahan

Otuz yıl bağladım fayda etmedi,
Boynuma dolanan yılandı benim...
Kendimi kandırdım oda yetmedi,
Boynumda sallanan yalandı benim...

Zoraki bağladım artı olmadı,
İnsan mizanında tartı olmadı,
Gönülleri açan kartı olmadı,
Düğümü boğazda kalandı benim...

Türlü, türlü rengi taktığım zaman,
Aynada kendime baktığım zaman,
Gönül perdesini yaktığım zaman,
Gururdan aklımı alandı benim...

Kıravat demişler yabancı ismi,
Özüme benzemez yalancı cismi,
Medeni olmakmış olunca resmi,
Sıradan bez gibi olandı benim...

Kartalla yarışıp Şahan olmadım,
Nefisle çağrışıp cihan olmadım...
Göklere erişip nihan olmadım,
Ateş çemberine dolandı benim...