Kramp Şiiri - Bilge Karamehmet

Dediğim buydu işte,
zorlanırken nefes almaya, elinin sırtımda olmasıydı...
Bir kucaklamalık ağrım vardı, bir dokunuşluk acım..
geldiğinde bütün ağrılarım dinerdi,
derin nefeslerim bırakırdı grevini..
sonra kokun gelirdi burnuma, sen sanıp dönerdim ardıma..
ben dönersem dünya dönerdi, başım dönerdi sevdadan.
ben varken herkes ortadaydı, kahkahalar çınlatırdı ortalığı
ama ben yoksam..
elindeki işaret parmağı sayısını geçmezdi atılan kahkaha
gülmeler küserdi, masum tebessümler sabitlenirdi yüzlerde.
kimse konuşmazdı ben gelene kadar...
oldu, dediğim oldu işte.
ben demiştim lafı hafif kalırdı bakışımın yanında.
sarıl hayata! !
kramp giren yerlerini göster dostlarına.
sen sakladıkça büyüyecek acın.
saklama! bilsin herkes..
ayıp değil sevmek..
sevilmekle kardeş..
hem de kan kardeşi...