Krallar da ağlar Şiiri - Fikret Yavuz

feryadı dağları asar da aglar
kral olmak ölmek yada kanmak gibi bir şeydir aslında
oyuncağı elinden alınmış çocuk dur mesela
bir yalnızlık öyküsüdür
kral olmak ölmektir aslında

İrşaya gerek var mıdır söyle
varlığın dindirir mi içindeki yalnızlığı
sahte bakışlar sahte gülüşler kahkahaların
el çırpınca gelen melikeler in
raks eden kızların
sana uzatılan elimin yerini tutar mı
irşaya gerek var mı

Kral olmak kırmaktır tapuları
kır kadehlerini kırkı çıkana kadar
kırktan kırk kat kalp kırana kadar
kaç kırktan sonra yas kesildi kır kadehi kırkım çıkana kadar

Rüyadır diye umursamıyordum halimi
günah değildir diye de içiyorum zaten
çok da acı çekiyorum duyumsu yor musun
biliyor mu sun küfürde ediyorum
raya ya bu diyip umursamıyorum
ya değilse uyanmak istemiyorum

Etrafta izlerin var
balkonda çiçeğin takvimde yırttığın sayfalar var
bakkalın sepetinde sigaran kalbim deki sarartın var
mutfak ta kokun yanağım da öpücüğün var
bir gidişin var onu hiç hatırlatma aklım da
etrafta izlerin var amenna

Tez gel artık yık krallığını
dağıt üzerimdeki kara bulutlarını
iliştir dudaklarıma körpe nefesini
gerçekse bu uzaklaş bir kral kadar