Krallar Şiiri - Gökhan Edip Şenel

Krallar! Sofralarınız ne kadar süslü,
Salt şaşaa hayat-ı muhteşeminiz,
Ama pütürlü ellerinize yakışmamış güller,
Sevdalar yakışmamış kara yüreklerinize,
Yakışmamış tacınız, tahtınız,
Yaslı gönüller var,
Bakın nasırlı bu eller,
Sevdadan nasipsiz,
Nasipsiz şevkten,
Çiğneyin iğrenç ağızlarınızla,
Çiğneyin koca çenelerinizle,
Etten kemikten bizler.
Yarını çalınmış şu adam,
Şu sokak, bu bahçe;
Nice dertler! Nice, bilir misiniz?
Duyar mısınız ses verince?
Bir memleket ki baharı samani,
Bir memleket ki evlatlar naçar,
Naçar yürek, naçar sevda.
Gün gelmek üzeredir,
Gün ki gelmiş,
Bir dil-i suzan var ta içerde,
Yakar da dağları,
Akar dere tepe,
Yakar da tacı, tahtı;
Karanlık,
Aydınlıktır artık,
Yüzler güleç,
Güleç gökle yer.
Kederse hepimizin,
Sevdaysa hepimizin,
Gönenç hepimizin,
Bet bereket.
Hepimizin iyi gün,
Krallar yok,
Yıkık tahtlar,
Seçilmiş sofralar,
Yamyam adamlar.
Özgürlük içimizde,
Özgürlük dibimizde,
Yok olmuş kula kulluk,,
Sevda şevk verir,
Yaşmaksa gönlümüzce.