Dolu dizgin yaşanmış,
Kulpu kırık bir hayat,
Hoyratça sevmelerden yorgun bedeninde,
Can çekişen kuş misali çırpınan bir yürekle,
Elleri başına destek,oturmuş esefle,
Düşünceliydi yine Kralın Soytarısı....
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Tahsin üstadım aslında ben de edebiyata uzak bir işle meşgulüm.Sizin gibi benim ki de sanırım kabiliyet :) Tesekkur ederim Güzel dusuncelerinize sağlık.Bilmukabele efendim.
Her insan rolünü oynar tamamlar,rolü bittiğindede ışıklar söner sizin deyiminizle...Biraz mizahi biraz sitem ve sanki yaşanmış bir hayatı nakşetmiş gibi gerçekçi bir şiir.Oldukça güzeldi,usta bir kalemin ürünü olduğuda şüphesiz.! Gönlünüz keder görmesin,hep mutluklar sizinle olsun.Saygılarımla..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta