Onsuz Ben Şiiri - Ali Can Atalay

"İçim!" dedirt bu kalbe, çünkü gözlerimdesin;
İçimde bir harabe, "Ben hep özlerim." desin.
Işık vurmuş yüzüne, kalbimde bir yerdesin;
Mavilere boyandım, karış bulutlara derde sin.

Topladım dün gökyüzünden pembe bir kasımpatı.
Gözlerinden yansıyan her akşam aşkın asil katı.
Sensiz iken her ışığı tutkun anımsatır.
Yazacaksam eğer seni yetmez aşkına yarım satır.

Atıyorum sokaklarında bu kentin onsuz tur,
Onu sevdiğim her an benim için sonsuzdur.
Geceler eğer uzunsa, dayan kalbim onsuz dur!
Kalbim dayansa ne yazar, bu şehir onsuzdur.

Kıyamam sana çok özledim, ben üşürken ara.
Seni yazdığım bulutlar, kalbimden düşer kenara.
Bahardır seni gördüğüm her düş, erken ara;
Her yerde sen, aşkın kalbime düşerken ara.

Bırak hatıra diye, ateşimden taşan sacı karşıma;
Gördüm yine gözlerini, çünkü şans açık arşıma.
Dağıldı suskun ateşimin duman saçı karşıma;
Beni yakan dalgın gözlerin, dumansa çık arşıma.