Kralcı Baba Şiirleri - Şair Kralcı Baba

Gecenin yalnızlıklarında aradım benzersiz güzelliğini,
Vurdum kadehlere çekerdim sineme hayatın acımasız gerçeklerini,
Düşündüm baharın gelişiyle bu mutsuz halimi,
Sabahın ilk ışıklarında da düşlerdim prensesimi ilk gün ki gibi,
Islatırdı dudaklarımı o berrak yağmur taneleri,
Karşılıksız aşkımdandı o melankolik hayatımın acımasız ilk ve tek sahibi...

Ah o gözlerin,

Aldı götürdü beni bilinmez diyarlara. Her gün sahil kıyılarındaki kumsallara vuran dalgalar gibi her geçen gün biraz daha çekiyordun içine ve çektikçe de daha fazla bağlanıyordum sana. Sevmişti bu kalbim ne çare, söz dinlemiyor. Ne kadar sevme, unut onu desem de yinede çıkmaz yollara vardırıyordu bu beklenti. Bende çıkmaz sokak gibiydin ne kadar da çıkacak diye bir umutla beklesem de, yine geçit vermeyen duvarlarla karşılaşıyordum ve kalbime sensizlik duvarı ördün. Bu duvarı yıkmak ise imkansızdı. Beklide ben seni değil de sensizliği sevmiştim. Aşk imkansızı sevmektir demişler. Belki o narin ellerinle sarsaydın bedenimi bitecekti bu aşk. Sadece sevecektim ama bu sevgi aşk olmayacaktı. Seni hayallerimin prensesi ilan edip bir düzmece düzenleyip hayallerimin baş prensesi olarak görüyordum. İmkansızlığın ise hayallerimi güçlendiriyordu ve sana ulaşamamanın vermiş olduğu seni arayış heyecanı sarıyordu ruhumu. Gözlerinin güzelliğini gözümde büyütüyordum galiba, yinede sevmiştim seni. O gözlerinin gözlerime baktığı an bedenimin eriyip bittiği andı. Bakışların taa derinden vurmuştu beni. Hayallerimde de geliyordu aklıma o simsiyah gözlerin ve sen hayallerimde kurduğum bir düzmecenin baş rol oyuncusu olan kişi…

Hayallerimin prensesiydin ve orda kalacaksın…! !

Resmin elimde bakıp bakıp sigaramda ki dumanı çekiyorum,
Ama elden ne gelir yokluğun bana koymuştu bi kere,
O resme her baktığımda kahroluyorum,
Sensizliğin acısını kadehlerden çıkarıyorum ama kadehlerde fayda etmiyor, Her bakışımda sensizliğin ne demek olduğu bi kere daha anlıyordum, Aşk duygusunu ben sende tatmışım sende öğrenmişim sevginin nasıl bişey olduğunu, Ben kendimden vazgeçmişim hayatımda varsa yoksa hep sen, Yakınlarımda olduğunu ve bu şehirde olduğunu bilip de sana uzanamamanın o ellerini tutamamanın o sımsıcak dudaklarından öpememenin sana sımsıkı sarılamamanın acısını anlatıyor bana o resim, Sanki o resim benim bir parçam olmuş nereye gitsem yanımda resmin elimde ismin dilimde, Ben onunla sabahladım onunla yürüdüm onunla şarkımızı dinledim, Resmine bakınca sanki karşımdaymışsın gibi seninle konuşuyor seni öpüyor seni koklamaya çalışıyorum, Her sabahımda neler yapmamı o söylüyordu bana adeta ışık gösteriyordu bana, Seni senle tadamamanın özlemini biraz da olsa acıma su serpemese de o resimle gidermeye çalışıyordum,
Bu kalbimi daha fazla yormadan gelll..