kral dönerse gemilerle herhalde amcam
Erzurumun sokağına beni bulmaya geliyor
bense resimler çektiriyorum
parmaklarımda hep kaaranfil
açınca kollarımı özlemekmiş doluyor kucağıma
tutup bir de kendisiyle hatta yağmur altında
zor gülüşmeli dudaklarla oturduk da yan yana
küçücük elleri vardı nasıl da dökülmüştü saçları
olacak şey mi bu yalnızlık
hem de kral olan amcam da
kimseler bakmasa da oturup bir ağlasa
her sarayda biraz da çucuk kızlarla
iyice biliyorum muz yiyorduk gözleri doldu
muz yiyorduk günüme pek alışık
gene mart ağızlı mızıkalarla kuşluk vakti
Erzuruma çıkıp gelir
yüzünde de mor ağaçlar
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta