Kral çıplak değil türlü renkte donları aç değil açık değil doyuyor sofrasında en yakın dostları ôyleyse çok yaşasın kralım, ezilsin üzüm gibi başları sessiz kalan halkın, sürünsün mübahtır kula kul olan genç yaşlı kim varsa ulan yansın, acıyanın yedi ceddini her nere ise memleketini yurdunu, emekli uyu uyandıranında geçmişini ruhunu.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta