Kral Çıplak Şiiri - Necati Atilla Soykan

Doğuyla batı arasında her gün iç çeker insanımız
Kimimiz melon şapkaya kimimiz kaskete esir kalmışız
Yerini gösteren olmadı kıblenin dağılmış zamana
Heykeller şehrinde karanlık yağmurlara dalmışız

Hançerlenirken göğsümüz sırttan yırtıldı gömleğimiz
Şuurları iğdiş eden düşmanın töresine devrim dediniz
Ruhsuz keyfiyetle dama çıkartıldı ayak altı kemmiyet
İthal senfoni eşliğinde battı karaborsa siyasetiniz

Derken su uyandı, asırlık küller içinde insan anlaşıldı
Kırık kapılar ardında saklanan merdiven göğe uzandı
Minarelerden bağırdı tarih dilleyen adam “Kral çıplak”
Perdeyi çeken sarı elin ağzında irtica son lokmaydı

Söküldü eski dikiş ama göçmendi beklendik kumaş
Tımarlanmış ölülerin hizasında ela göz ve kara kaş
Tevhid lambasının dibinde dünyaya ipek şal giydirildi
Mataramızda deniz suyu, bir dirhem aşk ve eğik baş

Kör, sağır ve dilsiz iniyoruz ihmallık evlerimizden
Yinede bir inkılab bekliyoruz kayda geçmek için
Çehremizi uyandıran bir tokat gelse sahih bir elden
Kaldığımız yerden devam etsek en başa dönmeden…