Kral Çıplak Şiiri - Mehmet Nacar

Uzatsam havada kalıyor elim,
Haykırsam sesimi duyamazsın sen.
Hüznümü anlamaz hatminde ilim,
Derdimi derdinden sayamazsın sen.

Yüreğin sevmenin sırrına ermiş,
Mantığın sırlara perdeler germiş.
Kuşkunun şarabı başına vurmuş,
Sarhoşsun güzelim ayamazsın sen.

Gözlerin Toros’dur, hislerim Yörük,
Dünyama baktığın aynalar kırık.
Sevda şölenimde beste hıçkırık,
Hüznümün ritmine uyamazsın sen.

Gülümser kalbimden kırdığın parça,
Tahtını kurduğum köşklerim sırça.
Elinde yedi renk, dilinde fırça,
Gönlümü sevince boyamazsın sen.

Sislenmiş camlardan yüzüme bakar,
Sanırsın ruhumda kalmamış vakar.
Dilinle kalbime kurşunlar sıkar,
Sonra öldürmeye kıyamazsın sen.

Beni sana danış, sorma yabana,
Ellerin dilleri sığmaz kabına,
Çapkınlık kürkünü giydirip bana,
Kralım çıplaktır diyemezsin sen.

Sitemler içinde gözyaşı döker,
Ağlaya ağlaya boynunu büker,
Hüzün kumaşından elbise diker,
Bahtıma giydirir soyamazsın sen.