kralıydı
kendi yaptığı kumdan kalenin
dalgaların biriktirdiği deniz kabukları
süslerdi sarayının bahçesini
etrafında cambazlar, dalkavuklar
tebessümünün çizgisindeydi
tek nefeslik saltanatı
ne denirse densin maziye dair
hep bir umut geleceğe
bir garip yalıtılmışlık
ve heyecan her yazda
yeniden yapmak için tapınağını
belki de kralın zevk aldığı
bir devri gelişigüzel kapayıp
diğerini elleriyle açmaktı
aldırmadan arasındaki çamura tırnaklarının
acı tuzu dudaklarındayken suyun
ıslıkla çalar gibi
ömrünün son-yaz bestesini
Kayıt Tarihi : 19.8.2009 02:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!