Kral Çıplak Şiiri - Muammer Erdem

Anlamakta inan zorlanıyorum.Toplumumun insanlarını.
Dertlerimizin,sorunlarımızın aynı olduğunu bilmeme rağmen.
Kime sorsan yakınıyor.
Yaşamdan memnuniyetsizliğini dile getiriyor.
Gelin o halde
Ortak bir yol,ortak bir çözüm bulalım dediğinizde
Kimsecikler yok ortada.
Niye bu korku? Kimden çekiniyoruz?
Korkarak,çekinerek bir yaşam mı seçiyoruz.
O yaşam değil,
Aksine yaşamamaktır.
Şüphelenir olmuş baba oğuldan,oğul babadan.
Atalım şu ölü toprağını üstümüzden.
Devekuşu taklidi yapmayı bırakıp,
Çıkaralım başımızı toprağın üstüne.
Etrafımıza bakalım.Korkmadan,çekinmeden.
Hiç kimsenin görmediği halde aptal yerine konmamak için
Gördüğünü söylediği o şık elbiseyi görmediğimizi söyleyerek
Saf ve temiz o çocuk gibi olalım.
Haykıralım özgürce.
Hep birlikte gökyüzüne.
Hiçbirşeyi görmediğimizi haykıralım gökyüzüne özgürce.
Görmediğini söyleyen o çocuk gibi.
Cesaretle bağıralım.
Varmısınız?
Hadi.Bir,iki,üç
Hadi hep birlikte.
Kral çıplaaaaaaaaak.
Hem de çırılçıplak.