Közyatağı Şiiri - Ali Tekmil

bak yine bağcıklarımı çözdüm
doğruyum çalışkanım çakma kapıyım
elli yıldır bir sokağı giderim
bir süğem yol almam
ayaklarım içeriden kilitli

geceye gidecektim
penaltı çalmıştı düdük
bir delişmen nar topu elimde
altı pasa dikecektim
gol garanti

sabaha karşı yaşama çıkardılar beni
sağım solum önüm arkam sargılı
kaleleri şaşırıp düşlembikten düşmüşüm
ayakucumdaki morkız iyi bakıyor bana
ayak bileğime iliştirmişler:
oyuna geldi
körebe

biliyorum
öte yüzün adamıyım hoyratım
sevinen yerlerim solgun
yürüyenim kısa
ağrıyanım sizinkinden ağır
koca bir kaya parçasıdır hayat
kaşığıma dadanmış
şuncacık ağzımla kırmaya çalışırım
otuz iki kısım Tekmil’i birden
dişlerim dökülür önünüze
baş köşe olursunuz sevinçten:
su Ali’si sol yanından yarıldı

çiçeğe bulaşıyorum
götürüyor beni açtığı yere
yaprak güzel
kırlangıç yuvaları
begonya yeşili
küpe kızılı
balkonumun ergenliğe dönmesi gibi
harbi haziran

güneşin doğduğu yerden kopuyor çığ
önüm arkam sağım solum tsunami
baş ucumdaki ak kız güzel gülüyor
ranzamın alınlığında şöyle yazıyor:
ateş alfabesinin Smyrna hali
ve onun közden yatağı

Ali Tekmil / 01.06.2016- Közyatağı.