Közün olmasa Şiiri - Lokman Ali Yavuz

Salsız akşamlarıma
Çığ düşer,
Üşürüm
Donarım zirvelerde.
Közün olmasa.

Nöbetini tutarım,
Çitlerin ardından.
Kahreder bu karanlık gece,
Kör olurum
Közün olmasa.

Çok savaşlarım olur
İçimle, dışımla,
Ne felaketler görür bu beden.
Yıkılır düşerim.
Közün olmasa.

İstilalar yaşar yüreğim.
Zülüfle, dilberle
Teslim olur
Yaftaya dizilirim.
Közün olmasa.

Kurdum olurum,
Yadigar diye beklemem bu bedeni
Kırk bin deli düş kurmam
Gelecekten yana
İlla da illa

Közün olmasa.