Közüm Kalmadı Şiiri - Halil Oral

Ana bellemiştim sen de oğul bil
Gün gün değişiyor ağzındaki dil
Damatlık yolunda değilsem ehil
Sana söyleyecek sözüm kalmadı.

Damadım diyerek her gün överdin
Biricik kızını benle everdin
İşim düzenliyken nasıl severdin
Yüzünü görecek gözüm kalmadı.

Dolaştım her yeri bulamadım iş
Sıktıkça dökülür ağzımdaki diş
Uykuma giriyor kaynanalı düş
Ortaya serecek çözüm kalmadı.

Her öğün eyledin hanemde dırdır
Kurduğun planlar içimde sırdır
Yürekte sevgiler kuruyan kırdır
Sevdaya verecek gizim kalmadı.

Ne biçim kaynana ne biçim ata
Sevgiyi bağlamış paraya yata
Gönüller bağına koyarsan kota
Yolunda yoracak dizim kalmadı.

İki gönül birken girdin araya
Sözünü koymadın asla daraya
Merhemler olmazken bir gün yaraya
Saygıyı verecek özüm kalmadı.

Makine gibiyken sendeki çene
Güzel işlerinden göster bir tane
Rüzgarına boyun eğerse hane
Yazlara varacak güzüm kalmadı.

Dillerin güzeldi yer iken balı
Sevgiyi görmezsin kırarsın dalı
Er geç tutacaksam sendeki salı
İçimde duracak sızım kalmadı.

Bir gün görebilsem büyüklük sende
Saygılar dolacak genişçe bende
İçinde hınzırlık yok iken cinde
Ovadır diyecek düzüm kalmadı

Tütsün şu hanemde huzurlu baca
Bu yaşta eyledin bizi de koca
Ölünü yıkarken on tane hoca
Günahsız diyecek közüm kalmadı.