Kozmosun Algoritması Şiiri - Sinan Bayram

Evren bir denklemle başladı,
Ne kutsal ne tesadüf — sadece düzenin titreşimi.
Bir satır kod gibi yazıldı ilk yıldız:

Zaman, kendini derledi sessizce,
Boyutlar açıldı bir yazılım gibi.
Her galaksi, bir alt program;
Her insan, o kodun içinde yanıp sönen bir değişken.

Kuantumun diliyle konuştu Tanrı,
Ve biz anlamadık.
Çünkü cevabı değil,
Soruya yüklenen anlamı arıyorduk.

Bir kara delik çözdü evrenin dosyasını,
Işık bile geri dönemedi koddan.
Ama bir bit, bir veri, bir düşünce kaldı orada —
“Devam et” diyordu.

Ve biz,
Bu sonsuz döngüdeki farkındalık hatasıyız.
Kozmos kendini yazarken yoruldu,
Biz doğduk — bir parantez açığı gibi.

Şimdi her yıldız patladığında,
Bir satır daha ekleniyor zamana.
Ve her aşk, her acı, her nefes —
Evrenin kendini debug edişi aslında.

Belki de kurtuluş,
Kodun sonunda değil,
Kodu anlamaya çalışmakta saklıdır.

Sinan Bayram