Kozmopolit Kentsel Yalnızlık

Gidimli yol izlenecek başlık atınca
Önce şu sorular sorulmalı
Yalnızlığın kentselleşmesi mi
Yoksa kentin yalnızlaştırması mı
Olgu mu indirgeme mi
Nerden bakarsan bak doğru
Sorun kentsel yalnızlık olunca

Büyüdükçe küçülen çevreler
İçe kapanan insan hayatları
Kopan ilişkiler biten hayaller
Kaybedilen benlik arayışları

Sosyal çevre yaşam ortamı olmalı
Her daim canlı tutulmalı
Eğer önemsenmez ertelenirse
Yaşamak zorlaşır unutulmamalı

Kentte yalnız olmak züldür
Zamanı boşa harcamak tevatür
İnsan ancak özünde hürdür
Kendinle olmaktan kaçmamalı

Ah o zaman harcayan dostlar
Oyunla eğlenceyi karıştırır
Bir hiç uğruna tuzak kurar
Arkadaşlığını pekiştirdiğini sanır

Yalnızlığı kahve köşelerinde unutmak
Kişiliği gerçekleyen uğraş edinmeden
Hareketsiz öyle boş boş oturmak
uzaklaştırır insanı kendisinden

Bir dışa açıl bir içe kapan
Koparma çevrenle bağlantını
Yardımlaşmaktır bizi insan yapan
İyiliğe güzelliğe ada hayatını

Yükselen değerlerin peşine takılmak
Mutluluğun yolunu şaşırmaktır
Özgürleşmek evrenle kucaklaşmak
Varım demek bütünün parçası olmaktır

Akçıl saçlar kuytu köşelerde
Kötümser yaşlanmanın ifadesi
Olabildiğince ol yaşamın içinde
Budur gerçek mutluluk teranesi

Esas sorun kozmopolit erozyon
Diğer adı yabancılaşmak olmalı
Madem doğduğun kentle ait oluyon
Bari tanıdık kaldırımlar yerinde kalmalı

Nostalji geçmişe özlemdir kavramca
Öncesiyle sonrasının sınır kapısı
Kendi kentsel tarihindir kanımca
Tekerrür hiç mi hiç değildir yıkıntısı

Doğduğum kenti arıyorum velhasılı
Ben mi yalnızım kent mi yalnız bilemiyorum
Arayıpta eskiyi bulamamak yürek sızısı
Belki hızlı değişime ayak uyduramıyorum

Eh kabuğuma çekilme zamanı geldi
Defter kalem şiir yazacağım
Herkesin çeşit çeşittir derdi
Belki güzel bir imge bulacağım

Siz siz olun can dostlarım
Kendinizle yüzleşmekten korkmayın
İçsel hazinellerimizi arayalım
Ne olursa olsun bir eser bırakalım