bir gün ve belki de olağanüstü korkunçluğuyla hiç durmamanın
günlerin gün üstünde sararıp solduğu
günlerin gün üstünde birikip yorulduğu
içinde çürümüş endişelerin tabur tabur kol gezdiği bir gündü.
telaşsız çıktım açtığım bütün kapılardan
kör bir karanlıkla kendine isim bulamayan bir aydınlığın
bütün köşelerde kavuştuğu o gün
tertemiz bir bakmak gelip kalıvermişti gözlerimde
sürekli ve ısrar eden bir biçimde.
koşan atlara benziyordu o hızla akıp giden bütün şeyler
aklım karıncalanıyordu böyle büsbütün
büsbütün bir çamaşır kendini asıyordu
belli ki inanmaktı bütün sabahlarına şehrin
ve bütün akşamüstlerine inanmak.
inanmak ikiye bölüyordu dünyayı içimde
içimde bölük bölük ayrılan bütün şeyler adına
yavaşladıkça yavaşlayan bir şarkıyı mırıldanıyordum.
koşan atların suluboya resimler gibi eridiği bir defterin son sayfasındaydık
birilerinin girip birilerinin çıktığı
kapılar, köprüler ve bütün aile albümlerinde
bir ülkeden bir başka ülkeye sonsuz bir iç geçirmeydi
üstelik henüz geliyordum kendime
aklımda sıralanmış filler
aklımda fiiller ve yitik özneleri
böyle bir anda yaratılmış olmalıydı bakmak
kumdan kalelerin içinde ve uzun uzun.
öyle birdenbireydi bütün kibirlere sırtımı döndüm
birdenbire ve büsbütün bir dönüş
birdenbire olur bütün acı şeyler
kopuşlar birdenbire
işte öyleydi gelip diz çöktü kirpiklerimin arasına
elleri secdeye varırcasına yerde
inanmak ikiye bölüyordu kalbimi
yırtılırcasına bir bölüş
ki etimin tırnağımdan ayrıldığı gündü o
içimde bölük bölük ayrılan bütün şeyler adına
yavaşladıkça yavaşlayan bir biçimden ibaretti dünya
o gündü işte o gün
öylece bir bakmaktı adı yaşamanın.
21 Mayıs 2023
....
Sema EnciKayıt Tarihi : 29.12.2024 10:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
