Hikayenin anlatmak istemediğim ama dayanamayıp anlattığım diğer yüzündeyiz şu anda...
Vaktiyle uzayın bir yerinde otokrasi adında bir kozmonot yaşarmış.
Sürekli yalan söylüyormuş, hikaye bu ya; yalancı çoban gibiymiş aslında.
Günler,aylar, yıllar geçip gitmiş.
Bir gün otokrasi şöyle bir karar almış, demiş ki halkına: Ey halkım!
Bir otokrasi kolay mı yetişiyor bu uzayda?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta