Volvo’ya doluştuk
ben, Latife ve yoksulluk
ihmal edilmiş ruhları çağırdık
ve büyük, çıplak gerçekleri
yollar Kızıldeniz gibi yarıldı önümüzde
sözcükler doldu Volvo’ya
hem sonsuz kumlar gibi çölde
hem de düşmüş gibi denize
rüyalar nasıl hasetlenmişse gün ortasına
bütün fabllar bindi Volvo’ya
göl gelincik doğurdu, balıklar güldü
işte öyle bir düştü
zamansız, abartısız
düşe düşüp arza baktım
düşümde ayağa kalktım
düşümde kanatlandım
Volvo düz gitti, ben göğe çıktım.
hangi suyun kutsalı bu
hangi kedinin duası
hangi ölümün arsızlığı
hangi ormanın kuytusu
hangi tavşanın kovuğu
n’olur, beş dakika daha tanrım!
Kayıt Tarihi : 3.9.2024 10:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
