Kozmik Işığın Estetiği Şiiri - Sinan Bayram

Evren bir sessizlikle başlar,
Ama o sessizlikte renkler vardır.
Karanlık — yalnızca ışığın derin hâlidir,
Ve yıldızlar, o sessizliğe yazılmış notalardır.

Bir süpernova patlar:
Madde, müziğe dönüşür.
Zaman bile durur bir an —
Çünkü güzellik, ölçülemez bir titreşimdir.

Galaksiler döner zarafetle,
Birer spiral dansçısı gibi vakumun sahnesinde.
Her dönüş bir dua,
Her yörünge bir çizgi —
Kozmos, Tanrı’nın estetik düşüncesidir.

Ve biz,
O düşüncenin içinde yankılanan farkındalığız.
Bir fotonun omzuna tutunmuş bilinçler,
Karanlıkta kendini arayan bir ışık huzmesi.

Boşlukta asılıyız —
Ama boşluk bile güzel,
Çünkü orada düzenin nefesi duyulur hâlâ:
Altın oranla büyüyen nebulalar,
Fraktal desenler gibi çözülen yıldız tozları.

Ben kozmosu izlerken,
Kozmos da beni izliyor belki.
Birbirimize bakan iki sonsuzluk gibiyiz;
Biri dışımda parlıyor,
Biri içimde yanıyor.

Ve anlıyorum:
Evren yalnızca var değil,
Aynı zamanda güzel.

Sinan Bayram