Kozmik Aşk Şiiri - Arif Arslan

Nerden çıktı bu soğukluk,
Bu söz, bu sohbet ve bu muhabbet şimdi?
Bu kaçış neyin nesi;
Ne istiyorsun benden?
Neden uzaklaşıyor gönlün
Gönül atmosferimden?

Eski gezegenler gibisin sanki
Kozmik ömrünü tamamlamış
Kara deliğe doğru koşan
Yokluğa yelken açan
Yutulmak için acele eden…
Nedir ki derdin,
Bu kaçış neden?

Aşk bitti mi yoksa aramızda
Daha bir ışık yılı bile gitmeden
Meteorlara mı karışacaksın
Yoksa yeni bir dünyaya mı yolculuk?

Bu sevda daha körpe
Daha çocuk memede
Yürüyemez, gezemez başka atmosferlerde
Alışık değil bir başına seyahate
Kaybolursun ve üzersin gönlümü
Delersin ruhumun atmosferini
Parçalar, yararsın gönlümün uzayını da
Hem hicrana, hüsrana sürüklersin onu
Hem sen de perişan olursun
Gelmez istediğin şehsuvarın
Bitmez isteklerin sonu
En iyisi mi sen burada kal ve
Kaşığına çıkanla yetin…
Ne olur bir daha düşün bunu…

30 Tem. 05