Kozmetik Alem Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Kozmetik Alem

Kız baktı teyzesine,
Koparttı kaşlarını,
Boyaları mahvoldu,
Silerken yaşlarını.

Zannetti güzel iştir,
Çevresine özendi,
Ne kaş kaldı ne kirpik,
Maymunlara bezendi.

Elinde fırça, çubuk,
Adına derler kalem,
Bir sürdü bir silindi,
Kozmetik koktu alem.

Kimi parlasın diye,
Ruju dudağa sürer,
Kimi estetik için,
Sarkanı kesip gerer.

Anlayamadım nedir,
Bu zahmetlere iten?
Maskeden sonra allık,
Onun adı fondöten.

Sürmeyi çok duymuştuk,
Rimelde görmedim kar,
Selektör mü yapacak?
Gözlere ne lazım far?

Rimel önemli bir şey,
Bir adı da maskara,
Epey uğraşmak lazım,
Olmak için maskara.

Tırnağı geçmek olmaz,
Değil sıradan obje,
Aseton hazır bekler,
Eğer çıkmazsa oje.

Soğuk sıcak krem de var,
Badana ister duvar,
Pamuk yumuşak nesne,
Pudrayla teni ovar.

Firmalar üretiyor,
Aklı kemirmek için,
Al diye diretiyor,
Soyup sömürmek için.

Eğer kokarsa deri,
Yıkanmaya gerek yok,
Yetişsin parfümeri,
Dert varsa çare de çok.

Mustafa HOŞOĞLU
09.04.2015