Közden Kordum Şiiri - Hasan Hüseyin Uyar

Dostlarla aram pek çok olmasa da,
Hâl hatır kışımda sormasalar da,
Baharım, yazım da olmasalar da,
Ben her savaşta kale gibi durdum.

Ömür sermayesi boş geçip yitti,
Her kapı çalan bir şey aldı gitti.
Sevgiydi, sohbetti, muhabbet bitti;
Aynada gülen eşgalimi vurdum.

Hayat böyle de zor geçiyor sanma;
Hep haram derler, sakın ola kanma.
Hoşça yâd etmeyeni sen de anma;
Kimine kolay, kimine de zordum.

Şu çilekeş günleri tek başıma
Ödedim huzur nafakasını da.
Bir anam, babam, bir de gardaşıma
“Niye yalnız kodunuz?” diye sordum.

Geçti hepsi, kalmadı derdim, tasam.
Şad etti felek, olmasa da param.
Secdede daim fırtınalı kafam;
Anmasaydım Allah’ı, közden kordum.