Dalı beğenmedi.
Rüzgar bahane.
Düştü kozalak.
Koştu ırmağa.
Salına salına.
Kaç ülke kaç memleket.
Vardı denize.
Deniz, kozalak için yeni bir hayat;
ırmak için ölüm yeri.
Ve denizler de ölür okyanusta.
Şeker çayda, oksijen akciğerde
ve insan, kamil bir mürşide varınca...
Kayıt Tarihi : 26.1.2019 04:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!