Kozalak Şiiri - Erol Başçı

Aptalll..
Aptalll..
Aptal karga düşürdü beniii..
Ucuzda kurtuldum hani
Koca kozalaktan bir ben düştüm toprağa
E ama üstümü örten olsa bari
Yem olmak var burada
Çoluğa çocuğa
Şurada saklansam,
İlk yağmurlara kadar
Hayır..!
iliklerime kadar ıslanmak değil tasam
Bahara kadar payidar
baharla bahtiyar olsam..
Sırtıma vuran her damlada
derine gömülsem daha,daha..
Hii..Hii. karıştım toprağa..
Biraz daha ısınsın toprak
tutamayacağım kendimi,
Göbeğim çatlıyor bak
Aşıyorum bendimi..
Hangi yöne gitsem ki?
Aşağısı karanlık,ıslak
Yukarısı parlak..
Gerilip gerilip atlamak gibi
Ne kadar zorlasam dibi
Daha yukarıda buluyorum kendimi..
Silkinip buluştum güneşle..
Yukarıdan aldığımı hooppp aşağıya
Hem derine iniyorum,hem çıkıyorum yukarıya
Şu yukarıdaki hergele
dalından düştüğüm çam olmalı
Hiç aşağı bakmıyor,nasıl da havalı
Etrafta bir sürü ot
Ne yabani şeyler
Siz kışın çürürsünüz
Ben yaz kış büyürüm
Başım göğe erer görürsünüz..
heyy heyy özgürümm,hürümm..

Bu ne böyle bana doğru gelen
Kocaman ağzı açılıp kapanıyor
neden ki ayrık otları
İki büklüm yatıyor?
Durun,durun..!
Ben ayrık değilim,Çamım
Koca ağaç olmak amacım
Ahh
Sefil karga
Bak sana yem olmadım
Çim makasının ağzındayım
Seri katil bu makas
Çam devirecekler,yetişin bayım..!
Ben bu ormanın,
geleceğine adayım..
Çok yanarmı acaba,biçilirken canım?
Bayım.. bayım..!
Kıymayın bende canım..
Ahh..
Ahh..