Ben Koza!
Bir ağacın yapraklarının üzerinde duruyorum. Yaprak yiyorum. Karnım aç değil. Amacım içimdeki
*** KELEBEK ÇOCUĞU” özgürleştirip, gülümsetip, farkında lığa vardırmak. KELEBEK DOKUNUŞU ile zincirlenmiş kapıları anahtarla açıp. İçimde sakladığım KOZA duygu ve düşüncelerimi, aydınlanmış ifadesiyle yüreğimden çıkarıp, yüzüme aksettirmek istiyorum. Kabuğumu, KIRINCAYA… Kadar. DEĞİŞİM… DÖNÜŞÜM… GELİŞİM… molaları ile BENİ BANA GETİR YAR TREN yolculuğumda farkında lığa varıyorum. AY’A, YILDIZ’A, GÜNEŞ’E yöneliyorum. Bütün dünyanın kanadı oluyorum.
,Ben Kelebek Çocuk! ...
Maviye,
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine.
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Devamını Oku
Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine.
Rüzgarda asi,
Körsem,
Senden gayrısına yoksam,
Güzel bir duygulanım, tebikler. Yüreğiniz dert görmesin, kaleminiz daim olsun. Tam puan.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta