? *Koza ve Kelebek Çocuk*?

Ben Koza!

Bir ağacın yapraklarının üzerinde duruyorum. Yaprak yiyorum. Karnım aç değil. Amacım içimdeki
*** KELEBEK ÇOCUĞU” özgürleştirip, gülümsetip, farkında lığa vardırmak. KELEBEK DOKUNUŞU ile zincirlenmiş kapıları anahtarla açıp. İçimde sakladığım KOZA duygu ve düşüncelerimi, aydınlanmış ifadesiyle yüreğimden çıkarıp, yüzüme aksettirmek istiyorum. Kabuğumu, KIRINCAYA… Kadar. DEĞİŞİM… DÖNÜŞÜM… GELİŞİM… molaları ile BENİ BANA GETİR YAR TREN yolculuğumda farkında lığa varıyorum. AY’A, YILDIZ’A, GÜNEŞ’E yöneliyorum. Bütün dünyanın kanadı oluyorum.

,Ben Kelebek Çocuk! ...

Benim, Sağduyum… Kendini İfade, Benim, Kendim Olacağım, İnisiyatif, Rahatlık, Benimsemiş, Çocuksu, Sade, Doğal, Özgür, Espri, Samimi, Enerjik, Konuştur, Hak etmek, Farkındalık, Saygı, Hoş Sohbet, Huzur, Empati, Özgüven, Gülümse, Sınır Koy, Zaafını Kullandırma…
Hayır! Yeter ARTIK… Çektiğim Bu ÇİLE diyen sesim…
Artık Kişisel SORUMLULUK ve FARKINDALIK için kucağımı açıyorum. Benimle birlikte yolculuğa çıkan çiçeklerim ile beni bana getir yar trene biniyorum…Kendini ifade yolculuğuna çıkıyorum

İSTANBUL 11 EYLÜL 2000