Koza -1- Şiiri - Hakan Karaduman

koza gibi yerleşir ruhuma
kemik örer bana dik durayım -diye-
hayata

veya,

koza gibi yerleşir ruhuma
kemik örer
dik durmama, hayata.

eskimiş şuurlarımız bıraktılar onlara bizi,
ait değildir bize, gidilecek her yer de
arkamızda kalır zaman gömütlerde

bir bekleme ayinidir,
kof dağında konaklayanlar
sisli görür bizi;
hem bizi, hem de öznemizi

salkım söğüt yaprak döker; aşk
televizyondaki adam vurur; vur,
hayat hep gecikmekten başına vurur.

bir tarafı sağ tarafta,
bir tarafı sol tarafta: doğrudur.

koza meşgül, kemik örer
bir sağdan bir soldan giyinirim her sabah
elbisenin birazı lekeli, birazı terli, birazı da eskimiş belli.

hayat! aç ağzını mama gelecek;
elbise siyah tondan vurur
bir parçam gidecek.