Köz yatağı oldu yüreğim…
Aklımı göynüme devşirdiğimden beri bu haldeyim…
Ahıma uğramış yıllarım…peşinde çıkmazım…
Sola yüklü türküler yakılır elin oğluna…
Bir ağıtki tozunda rafın….
Ey adın ömür soyduğum…
Yüreğin ucuna sallasan yeter…
Ruhumun gövdesidir ellerin
O avuçta kıvrılsam yeter…
Ah bu saatler rakına dem vurduğun…
Ah bu saatler acımda sen bulduğum…
O hiç elini ısıtamadığın elde belki aklın…
Belkide o hiç olamayacağım yüreğinde saklın…
Nasılda acır saçımdan tırnağıma…kurduğum bu cümle solumda kahrım…
Tenin diyorum mülteci sığınağım…
Yüreğine tecilsiz çadır kurduğumdan beri
Kayıt Tarihi : 24.5.2019 04:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğine tecilsiz çadır kurduğumdan beri
Müthiş.
Bravo azize
Teşekkür ederim selam olsun :)
''Ah bu saatler rakına dem vurduğun…
Ah bu saatler acımda sen bulduğum…''
....Yürek köz mangalına dönmüş...nasılda bir şiir yazdırmış duygular demini almış...''Sola yüklü türküler yakılır elin oğluna…'' ah bir elime geçiresim geldi ki, onu şimdi...vallahi bende şiirle evire çevire benzetirdim be ''neçe''
Sonunu çok güzel bağlamışsın gerçekten şiire yakışmış. Son iki dize inan ki, eğreti durmuyor. Her şey gönlünce olsun inşallah....SAYGILAR SELAMLAR...
Gayya kuyusu değil midir aşk...
Bi düşmeye gör...:)
TÜM YORUMLAR (2)