Köz olup gitti Şiiri - Celal Işık

Dünyada göz açıp kapadım derken,
Benim bahar ömrüm,güz olup gitti,
Cahildim sel önüne bir bağ dikerken,
Diktiğim o bağlar,bozulup gitti.

Ne güzelde canlar,hayalim düşüm,
Güler iken boğdu beni göz yaşım,
Dara düşsen seni duymaz kardeşin,
Dünyada insanlık yoz olup gitti.

Gurbet yiyecek bu garip başımı,
Sabah akşam zehir etti aşımı,
Ele göstermedim şu göz yaşımı,
Damlalar içime süzülüp gitti.

Celal derki elde insaf ne gezer,
Bu dünya garibi canından bezer,
Sinem ateş dolu mangala benzer,
Elini dokunan köz olup gitti.