karanfil kıvrımlarına benzeyen büküklükten
doğrultan zamanı
uzak tutan karnına saplanmış kirpiklerini
kan tutulmalarından
sahi neydi o yeniden yol gösteren
adımları kaybolmuş hayata
ki uçurum kıyılarına sıralanmış
sıra barikatları yıkılmaz kılan
tüm kederleri algı alanın dışında tutan
/ellerini ise bakir suların eşiğinde/
ki nereye kayboluyordu insanın
o eskimiş yanları
dil kilitleniyordu sandık dibine
tek meşguliyeti kendi yarasını yalamak olan
ve içinden dışına
kaç yol tepip gelmiş oluyordu
sonra yeniden çocuk olmak
ikişer ikişer atlayarak inilen o apartman katları
tırabzanları senden önce kayan o sevinç
hani o peşisıra sürüklendiğin
sahi neydi o incecik bir çakı ucuyla
dilin üstünden kül kazıtan ve
bak hâlâ duruyor!
külün altında köz dedirten...
Deniz Ercivan
Kayıt Tarihi : 22.1.2016 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazık etmeden yazık, bir senenin güzüne
Saksılarda kuruyan,menekşeler yüzüne
Hadi gel mevsim mevsim , bahar türküsü söyle-------İbrahim Kurt
Deniz hanım !
Şiirler yürek sesi olması dolayısıyla okuyan yüreklere ses verir şiirinizi okudum dilimden bir dörtlük döküldü ,sizi ve bu duygu yüklü şiirinizi kutluyorum saygılar sunuyorum.
BEĞENİYLE OKUDUM. NİCELERİNE...sevgiler...
Çocukluğumuz muydu sadece ... Günlüklerden çıkıp kendini unutturan bir sevgili mi... Yoksa hala yarın yeni bir gündür diye besleyip., renklendirdiğimiz umutlarımız mı ?
Belki hepsi...
Kaleminize sağlık sayın Deniz Ercivan...
yanmış bir ocakta ki kül altındaki köz sıcaklığı neyse yaşamın labirenlerinde gezinirken çokmaz sokata dik djurmayı sağlayanda içimizdeki umudun bitmeyişişidir deniz hanım şiir anlamlı ve harikaaydı kutlarım
TÜM YORUMLAR (10)